Brahmrishi Vishwatma Bawraji was een verlichte yogi en spiritueel leider. Zijn missie en leringen over de vedische filosofie vormen de basis van de yogaschool. Hij wordt ‘Guruji’ genoemd door zijn leerlingen. Hieronder een beknopte beschrijving van zijn leven.

Geboorte en jeugd
Op 11 januari 1934 werd Guruji geboren in Kāval, een dorp dichtbij Varanasi. Zijn naam was Chandrabali Bhatt. Als jongste van vijf kinderen kreeg hij veel zorg van zijn ouders. Helaas overleed zijn moeder toen hij een paar maanden oud was. De zus van zijn vader bracht hem groot. Van zijn vierde tot aan zijn elfde jaar leidde hij aan een ernstige vorm van het pokkenvirus. Na herstel van deze hevige ziekteperiode ontwikkelde Guruji zich heel snel als dichter. In zijn jeugd had hij weinig interesse in school en heeft hij geen formele opleiding afgerond.

Ontmoeting met zijn Guru
In 1953 toen Guruji 19 jaar oud was, ontmoette hij zijn Guru ‘Yogeshvar Bhagvān Chandra Mauli’. Hij voelde zich direct intens aangetrokken door deze yogi. Na aanraking met de yogi, herinnerde Guruji zich 27 vorige levens die hij samen met zijn Guru geleefd had. Later beschreef Guruji deze ervaring als een afslag in zijn leven die hem leidde naar een oceaan van gelukzaligheid en een onuitputtelijke gedrevenheid opwekte om eenwording met deze oceaan te ervaren.

Spirituele beoefening
Vanuit deze gedrevenheid en met toestemming van zijn oudere broer besloot Guruji zijn gezin te verlaten en kwam hij aan in Ayodhya. In deze heilige stad bestudeerde Guruji de eeuwenoude vedische filosofie en werd hij formeel ingewijd in de Vaishnav traditie. Onder begeleiding van zijn Guru beoefende Guruji mantra yoga, laya yoga, hatha yoga en rāja yoga in Ayodhya, Chitrakoot, Updaipur, Chintipoorni en in de Himalaya. Volledig toegewijd aan zijn spirituele beoefening had hij samādhi als enige doel.

Bereiken van samādhi
Als gevolg van zijn intensieve en krachtige spirituele beoefening resoneerde de mantra ‘Rāma’ onafgebroken door Guruji’s lichaam. Hij ontwikkelde een fotografisch geheugen en kende vele geschriften uit het hoofd. Zijn lichaam dat inmiddels zo dun was dat zijn geraamte zichtbaar was, zag hij slechts als middel om zijn doel te bereiken. In 1962 in Udaipur bereikte Guruji de hoogste samādhi, ofwel realisatie van Brahman. Hij werd ‘kenner van Brahman’, ofwel Brahmrishi.

Na dagenlang in samādhi zette Guruji zijn spirituele reis voort. Het duurde nog maanden voordat hij zijn lichaamsbewustzijn terug had. In deze staat reisde hij door de Himalaya, kwam hij vele spirituele zielen tegen en verkreeg hij diverse siddhi’s. Omdat zijn bewustzijn eenwording met het universele had bereikt, kreeg hij van een rishi de naam ‘Vishwatma’ (universele ziel) en ging hij met deze naam door het leven.

Dienstbaarheid
Na deze ervaringen stond Guruji op het punt om zijn individualiteit los te laten en op te gaan in het goddelijke. Het was op dit moment dat zijn Guru hem wees op de boodschap uit de Bhagavad Gītā (18.68-69): “Degene die vanuit liefde voor het goddelijke deze allerhoogste vorm van kennis zal verspreiden onder mijn devoten, zal zonder twijfel het goddelijke bereiken. Er is geen andere handeling die mij blijer maakt, diegene zal mij meer geliefd zijn dan iemand anders op de wereld”.

Guruji realiseerde zich dat dienstbaarheid niet zat in het verlaten van de wereld, maar het verspreiden van spirituele kennis in de wereld. Hij behield zijn individualiteit en wijdde de rest van zijn leven aan het verspreiden van zijn ervaringen en spirituele kennis.

Zijn missie, werk en persoonlijkheid
Guruji’s missie was het verspreiden van de kennis van de Bhagavad Gītā en hij richtte zich op het creëren van bewustzijn over de kracht die elk individu in zich heeft. Hij wees mensen de weg om jezelf te verlossen van leed en innerlijke rust en gelukzaligheid te ervaren.

Zijn uitgangspunt was: ‘Kennis is er voor iedereen, ongeacht status, huidskleur, gender, geloof of cultuur’. Iedereen heeft de capaciteiten om het goddelijke te ervaren en iedereen kan dat bereiken mits diegene zich daarvoor wil inspannen’.

Zijn motto was ‘bodh, prem, sevā’; stabiele wijsheid, onbegrensde liefde en belangeloze dienstbaarheid. Zijn inspirerende manier van spreken trok al snel veel volgelingen aan. Guruji beperkte zich niet tot India. Hij reisde onder andere ook naar Amerika, Canada, Suriname, Engeland en Nederland. Hij schreef meer dan 70 boeken over diverse spirituele onderwerpen, zoals yoga, dharma, sāṅkhya en vedānta. Ook schreef hij commentaren op geschriften zoals de Bhagavad Gītā, Veda, Upaniṣad en Rāmāyana. Zijn spirituele ervaringen bracht hij over in gedichten die hij schreef onder de pseudoniem ‘Bawra’.

Guruji was naast filosoof en dichter ook een grote historicus en had kennis over politiek, sociale wetenschappen, ethiek, psychologie en wereldreligies. Zijn wijsheid deelde hij niet alleen in zijn lezingen, maar was vooral zichtbaar in zijn manier van zijn. Hij was open tegenover iedereen, benaderbaar voor jong en oud op elk moment van de dag voor een informeel gesprek of advies over levensvragen. Altijd warm en liefdevol kon hij vader, vriend of kind zijn afhankelijk van hoe degene tegenover hem zich opstelde. Het verblijven in zijn aanwezigheid was voor velen op zichzelf al heel bijzonder. Hij vulde een ruimte bij binnenkomst met zijn energie, een aura zo krachtig dat iedereen zijn levensenergie kon ervaren en opnemen. Altijd simpel gekleed, simpel in omgang en van aard. Guruji was een bron van spirituele wijsheid, onthechtheid, eenvoud, kracht en liefde.

De reis zet zich voort
Op 8 februari 2002 verliet Guruji zijn fysieke lichaam. Zijn subtiele spirituele aanwezigheid blijft voortbestaan. Zijn missie en inspiratie leven voort en begeleiden zijn leerlingen ook vandaag nog op het spirituele pad.